Driloni ka diskutuar me Vullneti për orientimin e tij seksual dhe sjelljet e tij në shtëpi.
Ky dialog për temat e identitetit dhe seksualitetit është një hap për të përballet me paragjykimet dhe stereotipet që përbëjnë pengesa në shoqërinë tonë. Driloni, duke shprehur frikën e tij, e ndjen efektin e sjelljes së Vullnetit brenda dinamikës së grupit, duke u shprehur se një comportament i tillë do ta pengonte atë.
“Nëse e kisha pa që sillesh e bën stila dhe ja kishe nis me shfrytëzu e me prekë djemtë këtu – nuk kisha mujt me bajt këta, më kish pengu. Në Gjermani i shoh plot qashtu,” u shpreh Driloni. Këto fjalë pasqyrojnë një perceptim të thellë të frikës dhe stigmës që ende ekziston në shoqëri për ata që identifikohen si homoseksualë.
Vullneti, megjithatë, sfidon këtë përgjigje, duke theksuar se edhe pse ai është gej, kjo nuk e bën atë më pak burra. “Nuk jam person i tillë unë dhe nuk janë ‘gej-at’ qashtu njeri. Nuk janë shumica, seksualiteti nuk ka të bëjë me gjininë, je edhe ‘gej’ edhe burrë – nuk je më pak burrë nëse je ‘gej’,” u shpreh Vullneti. Këto fjalë vijnë si një thirrje për kuptimin dhe pranim të diversitetit në gjithë formën e tij.
Për më shumë, kjo bisedë nxjerr në pah nevojën për edukimin mbi çështjet LGBT+ dhe potencialin për ndryshime pozitive në shoqëri. Njerëzit duhet të kuptojnë se seksualiteti është një aspekt i rëndësishëm i identitetit njerëzor, dhe asnjë individ nuk duhet të ndjehet i kërcënuar për shkak të zgjedhjeve të tij personale.
Komuniteti LGBT+ ka bërë përparime të mëdha në dekadat e fundit, por është e qartë se akoma ka shumë për të bërë. Të rinjtë sot, sikurse Vullneti, janë në një pozitat më të mira për të shprehur hapur identitetin e tyre, por përballen ende me sfida të konsiderueshme.
Ky lloj dialogu është thelbësor për të ndihmuar në shkatërrimin e paragjykimeve. Edukimi dhe komunikimi i hapur mund të ndihmojnë në shmangien e keqkuptimeve dhe nga ana tjetër, krijimi i një ambienti më të pranueshëm për të gjithë. Çdo zë, çdo histori, ndihmon në ndërrimin e narrativës sociale.
